ورود اسلام به زارچ

  بعد از گسترش دين مبين اسلام مردم زارچ نيز همانند ساير بلاد ايران مسلمان شدند تا قبل از صفويه مردم گروهى از مذهب تسنن و گروهى از مذهب تشيع پيروى مكردند، از كتيبه سنگ مرمر مشهور به (چهل دختران) مربوط به قبر مرحوم على ابن شمس الدين اينگونه استنباط مي شود كه مردم زارچ قبل از صفويه اگر نه همه اكثر شيعه بوده اند چرا كه اسامى اجداد شخص مذكور از اسامى خاص شيعيان ميباشد (بعقيده بعضى با اجداد نگارنده بي ارتباط نبوده است) ليكن درباره اختلاف حيدريها و نعمتي ها برخى معتقدند كه دعواى حيدرى و نعمتى ريشه در عقايد فرقهاى شيعه و سنى داشته است،

زير نويس ص 420 كتاب مهاجران توران زمين از نادر بيات برگرفته از كتاب شيراز شهر جاويدان از على سامى چاپ سوم ص 880)قطبالدين حيدر زاوى كه فرقه حيدريه بدو منسوبند و در زاوه خراسان در سنه ششصد و هيجده در گذشته است و آن محل به اين مناسبت به تربت حيدرى معروف شده است) و نيز به نقل از كتاب مهاجران توران زمين زيرنويس ص 420)پارهاى را عقيده براين است كه حيدريان پيرو سلطان ميرحيدرتونى بوودند)تون =فردوس) سلطان قطبالدين حيدر تبريزى)در گذشته به سال 830 قمرى) در شهر بادكوبه متولد شده بود و در شهر تون خراسان رشد كرده و نسبش را به حضرت پيغمبر)ص) مىرساندند) كتاب فوق ص 417)بياتهاى شيراز دريكى از پنج محله حيدرى نشين شهر سكونت داشتند و بنا بر سنت عشيرهاى خويش را تابع شيخ حيدر جد خاندان صفوى مىدانستند و در زد و خورد با نعمتىها شعار حيدر، حيدر سر مىدادند. نگارنده خود در سال 1333شمسى در دهج ناظر بود كه در شبهاى دهه اول محرم سينه زنها دست در دست يكديگر بدينسان كه دست چپ را به كمر بند يا در جاى آن قرار مىدادند كه حلقهاى بوجود مىآمد، دست راستشان را تا فراز آرنج درحلقه ايجاد شده دست نفر قبلى برده براى به سينه زدن آزاد بودند. از اجتماع حلقهاى تشكيل مىشد آنگاه ضمن سينه زدن پاى چپ را نيز هماهنگ با سينه در برابر پاى راست به زمين مىزدند و همزمان بدن را نيز به جلو متمايل مىكردند. ذكر عدهاى از آنها معمولاً سرگروهها حيدر و ذكر گروهى ديگر در پاسخ صفدر بود كه اذكار نيز با ساير حركات هماهنگ اجرا مىشد و مجموعاً حلقه سينه زن در حركت و چرخش ملايم بود.

آنچه مسلم است در عهد صفويه اهالى همه شيعه بودند ولى در دعواى حيدرى و نعمتى بخصوص در موسم عزادارى آتش زير خاكستر بود و بر سر شعار هريك از دو گروه آتش جنگ شعلهور و نزاع درگير مىشد. آنطوركه تعريف مىكردند مردم همه اهل دعوا نبودند در هر محلى دو سه نفر ارقه و بزن بهادر بودند كه دعوا راه مىانداختند. مرحوم غلامعلى نصير وقتى مىخواست به تفت برود به رفقايش گفته بود بچهها من مىروم تفت، تا من نيتسم حيدر نعمتى نكنيد)يعنى شعار ندهيد) كتك مىخوريد، چون حرفش را گوش نكردند و شعار نعمتىها (محمد است و على) را ظاهر ساختند، كتك خوردند و دانستند كه (كار هر بز نيست خرمن كوفتنن، در آخرين حيدر نعمتى با وجودى كه خيلى سفارش شده بود كه دسته سرچشمهاىها هنگام مراجعت شعار ندهند و بدون شعار مسير خود را كه از بازار جلو آسياى كهنه بطرف مقبره قديم و خيابان مجلسى به سمت سرچشمه بود طى نمايند ليكن در زير اين بازار شعار (حيدرصفدرعلى) را فرياد كردند كه يكى از امثال غلامعلى مذكور كاسه مسين را روى كلاه نمدى بسر گذاشته روى آن دستار بسته با عدهاى از يكى از كوچهها يا بقول سالمندان دروازهها جلو آنها درآمدند و با شعار (محمد است و على) بمحض رسيدن چوبى به سر جوان بيگناهى كه شايد اهل دعوا هم نبود زدند كه باعث كشته شدن وى شد ص 5758.

آنچه از خصوصيات مردم قابل ذكر مىباشد اين است كه در ديانت خود ثابت قدم و داراى عقيده راسخ و استوار مىباشند، با وجودى كه در اوايل عقيده شيخيه مشتبه بود و سپس كه تبليغات پيروان باب و بهاء گسترش داشت و ساوس حاج على حسين آبادى (از مبلغين بهائى) هم نتوانست عقيده آنان را سست يا تعويض نمايد. سوگوارى ايام سال بصورت هفته خوانى و نذرى بخصوص ده روز اول محرم نمونه بارزى براين مدعا ميباشد و اين اعتقاد چه در ده روز اول و چه در باقى ايام ماه محرم و ماه صفر و چه ماه مبارك رمضان كه بيان خواهد شد با مظاهر گوناگون متظاهر و متجلى است. در بعضى از شبهاى محرم عزاداران اطعام مىشوند در روز نهم و روز عاشورا و همچنين در ا واخر ماه صفر موقوفاتى براى اطعام و مهمانى تعيين گرديده و مجالس وعظ و روضهخوانى نيز در اغلب محلات و مساجد و حسينيهها تا آخر ماه صفرادامه پيدا مىكند. كثرت رقبات موقوفه بويژه براى پختن آش امام حسينى نمونه و دليل ديگرى است براى وجود اعتقاد مردم برمبانى مذهبى و موقوفات عبارتند: از آب قنات، زمين مزروعى و ساختمان و نيز موقوفات براى مصارف مختلف كه به مناسبت ذكر خواهد شد.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: